Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

coetus PJ

  • 1 coetus

    coetŭs, ūs, m. [st2]1 [-] action de se rencontrer, action de se réunir, jonction, union charnelle. [st2]2 [-] assemblée, réunion, cercle, attroupement, troupe. [st2]3 [-] réunion, liaison, assemblage.    - coetum dimittere, Cic.: congédier l'assemblée.    - in omni coetu, Cic.: dans toute espèce d'assemblée.    - miscere coetus, Tac.: fomenter des cabales, former des cabales.    - coetus avium, Virg.: troupe d'oiseaux.    - coetus stellarum, Gell.: constellations.
    * * *
    coetŭs, ūs, m. [st2]1 [-] action de se rencontrer, action de se réunir, jonction, union charnelle. [st2]2 [-] assemblée, réunion, cercle, attroupement, troupe. [st2]3 [-] réunion, liaison, assemblage.    - coetum dimittere, Cic.: congédier l'assemblée.    - in omni coetu, Cic.: dans toute espèce d'assemblée.    - miscere coetus, Tac.: fomenter des cabales, former des cabales.    - coetus avium, Virg.: troupe d'oiseaux.    - coetus stellarum, Gell.: constellations.
    * * *
        Coetus, huius coetus, m. g. Assemblee de gens, Brigade.
    \
        Vulgares. Horat. Assemblees de populaire.
    \
        Agitare coetus. Sallust. Faire assemblees.
    \
        Celebrare hominum coetus. Cic. Faire assemblees de gens.
    \
        Committere coetum alicui. Cic. Bailler en charge et gouvernement.
    \
        Dimittere coetum. Cic. Laisser aller, Donner congé à l'assemblee.
    \
        Inire coetus. Aller aux assemblees. Cicero, Omnesque dii, qui solennes coetus ludorum initis. Qui venez, ou estes portez aux solennelles et generales assemblees qui se font pour les jeux.
    \
        Soluto coetu discedunt. Ouid. Apres que l'assemblee s'est separee et rompue.

    Dictionarium latinogallicum > coetus

  • 2 coetus

    coetus, ūs, m. (st. coitus v. coëo), I) = σύνοδος, συμβολή, das Zusammenkommen, Zusammentreffen, die Zusammenkunft, primo coetu, Plaut. Amph. 657: omne genus motus et coetus, Lucr. 1, 1026 (vgl. 1, 1017 u. ö.): in coetu osculi, Poët. b. Gell. 19, 11. v. 12: amnium coetus, Curt. 9, 4 (15), 9. – insbes., a) ( wie σύνοδος) als astron. t. t., stellarum et discessiones et coetus, Gell. 14, 1, 8: aut coetus stellarum aut circuitus aut transitus, Gell. 14, 1, 14: ne omni quidem coetu, hoc est omni novā lunā solis obscuratio intervenit, Chalcid. Tim. 87 extr. – b) = concubitus, die Begattung, Iovis et Cereris, Arnob. 5, 43: Plur., Enn. fr. 110 R. (333 M.). Arnob. 4, 22 in. Auson. epigr. 107, 5. p. 224 Schenkl: feminarum coetus, Col. 6, 23, 3 cod. P (al. coitus). – II) meton., die Zusammenkunft = die Versammlung, der sich versammelnde od. versammelte Kreis, im übeln Sinne = die Zusammenrottung, der Auflauf, coetus nocturni, Liv.: multitudinis, Cic.: hominum, Cic.: coetus quodam modo hominum deorumque, Liv.: coetus matronarum, Cic.: ludorum, Cic.: coetum od. coetus celebrare, sich zahlreich versammeln, Verg. u. Cic. poët.: coetum concursumque facere, Sen. rhet.: novos coetus recensionis causā movere, Suet.: assiduos in domum coetus arcere, sein Haus für die Gesellschaft, die sich da beständig einfand, verschließen, Tac.: fastidiose tamen in coetum recipior, nur mit Widerwillen erkennt man mich an, Phaedr. – / Genet. coeti, Corp. inscr. Lat. 6, 9005: Dat. coetu, Catull. 64, 385 u. 66, 37. Apul. met. 6, 23 u. 11, 17. Amm. 26, 7, 1: Dat. coetui, Apul. met. 4, 17 u. 9, 12. Augustin. gen. ad litt. 5, 19.

    lateinisch-deutsches > coetus

  • 3 coetus

    coetus, ūs, m. (st. coitus v. coëo), I) = σύνοδος, συμβολή, das Zusammenkommen, Zusammentreffen, die Zusammenkunft, primo coetu, Plaut. Amph. 657: omne genus motus et coetus, Lucr. 1, 1026 (vgl. 1, 1017 u. ö.): in coetu osculi, Poët. b. Gell. 19, 11. v. 12: amnium coetus, Curt. 9, 4 (15), 9. – insbes., a) ( wie σύνοδος) als astron. t. t., stellarum et discessiones et coetus, Gell. 14, 1, 8: aut coetus stellarum aut circuitus aut transitus, Gell. 14, 1, 14: ne omni quidem coetu, hoc est omni novā lunā solis obscuratio intervenit, Chalcid. Tim. 87 extr. – b) = concubitus, die Begattung, Iovis et Cereris, Arnob. 5, 43: Plur., Enn. fr. 110 R. (333 M.). Arnob. 4, 22 in. Auson. epigr. 107, 5. p. 224 Schenkl: feminarum coetus, Col. 6, 23, 3 cod. P (al. coitus). – II) meton., die Zusammenkunft = die Versammlung, der sich versammelnde od. versammelte Kreis, im übeln Sinne = die Zusammenrottung, der Auflauf, coetus nocturni, Liv.: multitudinis, Cic.: hominum, Cic.: coetus quodam modo hominum deorumque, Liv.: coetus matronarum, Cic.: ludorum, Cic.: coetum od. coetus celebrare, sich zahlreich versammeln, Verg. u. Cic. poët.: coetum concursumque facere, Sen. rhet.: novos coetus recensionis causā movere, Suet.: assiduos in domum coetus arcere, sein Haus für die Gesellschaft, die sich da beständig einfand, verschließen, Tac.: fa-
    ————
    stidiose tamen in coetum recipior, nur mit Widerwillen erkennt man mich an, Phaedr. – Genet. coeti, Corp. inscr. Lat. 6, 9005: Dat. coetu, Catull. 64, 385 u. 66, 37. Apul. met. 6, 23 u. 11, 17. Amm. 26, 7, 1: Dat. coetui, Apul. met. 4, 17 u. 9, 12. Augustin. gen. ad litt. 5, 19.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > coetus

  • 4 coetus

    coetus coetus, us m собрание, сходка

    Латинско-русский словарь > coetus

  • 5 coetus

        coetus ūs, m    [for coitus], a coming together: amnium, Cu.—An assemblage, crowd, company: in omni coetu concilioque: sollemnes ludorum: nocturni, L.: socios in coetum Advocat, V.: coetu soluto, O.: coetibus alqd sancire, Ta.: divinus animorum.—Esp., a festival, feast: coetum celebrate faventes, V.
    * * *
    meeting, encounter, (political or illegal) assembly; union; band, gang, crowd; social intercourse (w/hominium), society, company; sexual intercourse

    Latin-English dictionary > coetus

  • 6 coetus

    coetus, us, v. 2. coitus.

    Lewis & Short latin dictionary > coetus

  • 7 coetus

    ūs m. [из coĭtus от coëo\]
    1) собрание, сходка (hominum, matronarum C)
    c. cycnorum Vстая лебедей
    2) соединение, связь, сочетание ( stellarum AG); слияние ( amnium QC)

    Латинско-русский словарь > coetus

  • 8 coetus

    собрание: coetum et concursum facere (1. 4 pr. D. 48, 7); коллегия, сонм, c. venerabilis, amplissimus, сенат (1. 3 C. 1, 14. 1. 180 C. Th. 12, 1).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > coetus

  • 9 coetus

    , us m
      собрание, сходка

    Dictionary Latin-Russian new > coetus

  • 10 Скопление - accumulatio; coitus, coetus; congregatio;

    - eunuchinus (facies);

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Скопление - accumulatio; coitus, coetus; congregatio;

  • 11 Сборище

    - coetus; concursus; conventus; congressus;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Сборище

  • 12 coitus

    1.
    cŏĭtus, a, um, Part., from coëo.
    2.
    cŏĭtus, and another orthography coetus (only distinguished in signif. by use; v. infra), ūs (dat. coetu, Cat. 64, 385; 66, 37), m. [coëo].
    I.
    In gen.
    A.
    Abstr., a coming or meeting together, an assembling:

    eos auspicio meo atque ductu primo coetu vicimus,

    Plaut. Am. 2, 2, 25.— Hence,
    B.
    Concr., an assemblage, crowd, company; in this signif. coetus alone is used:

    quae (opiniones) in senatu, quae in omni coetu concilioque profitendae sint,

    Cic. Fin. 2, 24, 77; 2, 4, 11; id. Rep. 6, 13, 13:

    ad divinum animorum concilium coetumque proficisci,

    id. Sen. 23, 84; id. de Or. 1, 8, 30; id. Verr. 2, 5, 72, § 186; Liv. 3, 38, 11; 27, 35, 3; Quint. 2, 15, 18; 2, 9, 2; 8, 4, 8; Cat. 46, 8; 64, 407; Verg. A. 5, 43; Ov. M. 3, 403; 11, 766; 15, 66:

    in domum Pisonis,

    Tac. A. 4, 41; id. H. 4, 45.—
    II.
    Esp.
    A.
    A uniting, joining together, combination; so in both forms.
    (α).
    Coetus, Lucr. 1, 1016; 1, 1047; 2, 919; 2, 1003;

    5, 429: ceterum amnium coctus maritimis similes fluctus movet,

    Curt. 9, 4, 9:

    stellarum coetus et discessiones,

    Gell. 14, 1, 14.—
    (β).
    Coitus:

    ut recens coitus venae resolvatur,

    Cels. 2, 10 fin.:

    umoris,

    id. 5, 18, 31:

    sordium in auribus,

    id. 6, 7, 7:

    syllabarum,

    Quint. 9, 4, 59:

    vocum,

    Gell. 1, 25, 16: osculi, Poët. ap. Gell. 19, 11, 4:

    luna morata in coitu solis biduo (i. e. at new moon),

    Plin. 2, 9, 6, § 44. —
    B.
    Sexual intercourse, coition (not in Cic.);

    in this signif. only coitus is used.— Of men,

    Ov. M. 7, 709; Suet. Calig. 25; cf. Quint. 8, 6, 24; Gai Inst. 1, 64; 1, 87.—Of animals, Col. 6, 24, 3; 6, 23, 3 (Cod. Polit. coetus); Cels. 2, 1 fin. al.—
    2.
    Transf., of plants:

    palmarum,

    Plin. 13, 4, 7, § 35.— Also of ingrafting, Plin. 17, 14, 24, § 103.

    Lewis & Short latin dictionary > coitus

  • 13 celebro

    celebro, āvī, ātum, āre (celeber), 1) zahlreich oder oft besuchen, -betreten, durch zahlreichen Besuch beleben,

    a) eine Örtlichkeit oder Person u. dgl., domum alcis, Cic.: vestibulum, Cic.: templa, Plin. ep.: viam, Cic.: senectutem alcis celebrare et ornare, Cic.: similis et frequentia et plausus me usque ad Capitolium celebravit, begleitete mich aufs K., Cic.: in urbe clandestini coetus celebrabant (Agrippam), in Rom drängten sich heimlich Zirkel um ihn, Tac. – m. dopp. Acc., cel. alqm magistratum, Tibull. 1, 4, 75. – m. Ang. womit? wodurch? sepulcrum hominum conventu epulisque, Cic.: litora ludis, Verg.: cuius litteris, famā, nuntiis celebrantur aures cotidie meae novis nominibus gentium, werden erfüllt mit usw., Cic.: cel. iuvenes multo sermone, sich mit jungen Leuten häufig in

    Gespräche einlassen, Tibull. – m. Ang. von wem? quam multā madidae celebrantur arundine fossae, Ov. trist. 5, 6, 37: Tagus auriferis arenis celebratur, im T. findet sich häufig Goldsand, Plin. 4, 115. – b) eine Versammlung, Festlichkeit u. dgl. durch zahlreichen Besuch, durch Festlichkeit, Gesang usw. beleben, ihr zahlreich beiwohnen, sie fleißig-, festlich begehen, verherrlichen, übh. im weitern Kreise feiern, begehen, coetus, sich zahlreich versammeln, Cic. poët. u. Verg.: convivium, Liv.: festos dies ludorum, Cic.: orgia, Catull.: nuptias, Liv.: diem natalem, Tac.: natalem suum, natalem alcis, Plin. ep. u. Suet. – m. Ang. wie? durch Advv., comiter regis convivium, Liv.: festos et sollemnes dies profusissime, non numquam tantum ioculariter, Suet. – m. Ang. wem? Aesculapio et Minervae ludos, Curt. – m. Abl. (wodurch? womit?), frequentiā urbanā actiones, Liv.: contiones suas cantorum convicio, Cic.: funus omni apparatu atque honore, Curt.: epulas cantu, Liv.: epulas vino largius, Liv.: dapes festumque canendo, Ov.: natalem dei ludis, Ov.: celebratur omnium sermone laetitiāque convivium, Cic. (u. so tu quoque velim inquiras, quā laetitiā, quo lusu apud me celebratum hesternum convivium sit, Cic.): quatridui supplicatione publicum gaudium privatis studiis celebratum est, wurde unter lebhafter Teilnahme der Bürger durch ein viertägiges Dankfest gefeiert, Liv. – ganz absol., im Zshg., publice a Syracusanis in gymnasio totā celebrante Siciliā (unter feierlichem Geleite von ganz S.) sepultus est, Nep.: is funus imperatoris in castris celebrantibus cum exercitu Beneventanis fecit, Liv. – 2) in Rede u. Schrift im Publikum, in weitem Kreise verbreiten, allgemein bekannt machen, a) übh.: quibus in locis factum esse consulem Murenam nuntii litteraeque celebrassent, Cic. – m. Ang. wodurch? laudes alcis litteris, Cic.: quod omnium accusatorum non criminibus, sed vocibus maledictisque celebratum est, Cic. – b) insbes., rühmend bekannt machen, rühmen, preisen, verherrlichen (Ggstz. obscurare), egressum alcis ornare atque celebrare, Cic.: cel. alqd in maius, von etw. zu viel Aufhebens machen, Sall. u. Liv. – m. dopp. Acc., alqm socium laborum, Tac.: alqam servatricem, Ov. – m. Ang. wo? legem omnibus contionibus, Liv.: alqd totā Graeciā, Nep. – m. Ang. wodurch? alqm od. alqd laudibus, Sen., magnis laudibus, Plin., miris laudibus, Plin.: nomen alcis scriptis, Cic.: alqd carminibus, besingen, Civ.: virum aut heroa lyrā vel acri tibiā, Hor.: nullā illustri laude celebrari, Cic. famā celebrari, Ov.: totā Graeciā famā celebrari, Nep. – 3) mit reger Teilnahme vornehmen, mit reger Teilnahme-, mit regem Eifer-, fleißig treiben, -betreiben, -ausüben, in vollen Gang bringen, zu heben suchen, oft anwenden, artes, Cic.: hoc ornatus genus in orationibus suis, Gell.: nec unum genus est divinationis publice privatimque celebratum, Cic.: quid operis aut negotii celebrans, Arnob.: celebrari de integro iurisdictio, kam wieder in vollen Gang, Liv.: postea celebratum id genus mortis, von vielen angewendet, Tac.: unde hic antiquissimus versus vice proverbii celebratus est, Gell. – m. Ang. wo? servorum vicatim celebratur totā urbe conscriptio, Cic.: apud Philonem etiam harum iam causarum cognitio exercitatioque celebratur, Cic. – u. m. Ang.wodurch? popularem potestatem lege populari, Liv.: inimicitiae saepe multis et in senatu et ad populum atrocibus celebratae certaminibus, Liv. – m. Ang. mit wem? durch cum m. Abl., cum alqo seria ac iocos, Liv. 1, 4, 9. – / Archaist. celebrassit = celebraverit Plaut. fr. bei Non. 134, 33.

    lateinisch-deutsches > celebro

  • 14 discutio

    dis-cutio, cussī, cussum, ere (dis u. quatio), auseinander schlagen, I) im engern Sinne, zerschlagen, zerspalten, zersplittern, zerschmettern, zertrümmern, discutere ac dissolvere quaeque, Lucr.: corticem, Ov.: delubra fulmine, Lucr. (u. so tota columna ad imum fulmine discussa est, Liv.): tribus arietibus aliquantum muri, Liv.: rostrum (navis), Auct. b. Alex.: latericium (v. Geschossen), Caes.: tempora claro ictu (v. Hammer), Ov.: ossa saxo, Ov.: ossa discussi oris (Schädels), Ov. – II) im weitern Sinne, auseinander treiben, 1) eig., a) leb. Wesen: α) eine Versammlung auseinander treiben, -jagen, sprengen, Boeoticum concilium, Liv. 42, 44, 6: illos coetus, Liv. 2, 28, 4: nefarios coetus, Liv. 39, 16, 10: gladiis et caede comitia, Vell. 2, 12, 6. – β) als milit. t. t., den Feind zerstreuen, zersprengen, Cato discutit Etruscos, Gabinius Marsos, Flor. 3, 18, 13: hostiles turmae gravi sunt repulsā discussae, kräftig zurückgeschlagen und zersprengt, Amm. 25, 1, 3. – b) Lebl.: α) übh. auseinander teilen, zerteilen, los- od. zersprengen, sprengen, zerreißen, vertreiben, fortiter claustra, Petron.: fluctus (v. Po), Mela: e se favillam (v. Feuer), nach allen Seiten von sich stoßen, Plin.: nivem, nach beiden Seiten fortschaffen, Caes.: (aber nix discussa, der geschmolzene Schnee, Curt.): nubem, Ov. (u. bildl. fallaciarum nube discussā, Amm.): umbras (v. der Sonne), Verg. (u. bildl. discussae umbrae, Verg.): nebulam (v. der Sonne), Plin.: tenebras (vom Blitz), Ov. (u. bildl. animi tenebras, Lucr.): caliginem (v. der Sonne usw.), Liv. u. Curt. (u. bildl. discussa est caligo, Cic.): u. im Bilde, discutienda sunt ea, quae obscurant, Cic. de or. 3, 215. – β) einen phys. Körper- od. Gemüts- od. Geisteszustand abschütteln, verscheuchen, vertreiben, heben, somnum, Amm.: purā somnum sibi lymphā, Prop.: crapulam cum somno, Apul.: soporem, animi corporisque soporem, Curt.: ebrietatem, Petron. u. Curt.: unctione sudorem, Sen. rhet.: mentis error discutitur, si etc., Col.: omnis tristitia feriarum hilaritate discutitur, Sen. contr. 1. pr. 15: eā voce cunctatione bonorum civium discussā, Val. Max. 3, 2, 17. – bes. als mediz. t. t., zerteilen, vertreiben, beseitigen, heben, v. Arzte, ea, quae in corporis parte aliqua coierunt, Cels.: morbum, febrem, Cels.: febrem somno et sudore, Cels.: alqd medicamentis, Cels. – von Heilmitteln, reliquias morbi, Cels.: recentia phymata, Cels.: crapulam, ebrietatem, Plin.: strumas omnemque duritiem, Scrib. Larg. – 2) übtr.: a) machen, daß sich etw. zerschlägt, etw. scheitern machen, hintertreiben, vereiteln, unterdrücken, verscheuchen, beseitigen, heben, dah. Passiv discuti auch = sich zerschlagen, scheitern, eam rem, Liv. (u. so res consensu patrum discussa est, zerschlug sich, Liv.): caedem, Cic.: eorum captiones, widerlegen, Cic.: u. so crimen, Quint.: periculum (v. der Kühnheit), Liv.: omnem cunctationem eius, Cic.: condiciones pacis, Vell.: eorum advocationem manibus, ferro, lapidibus, Cic.: collegae conatibus obviam eundo proditionis consilia, Iustin. – b) eine Sache diskutieren = untersuchen, erörtern, besprechend erwägen, suscipere causam discutiendam, Augustin. serm. 395, 6: ipsius somnii verba, Macr. somn. Scip. 1, 5, 1: rationem, Chalcid. Tim. 49: parabolarum quidem iam discussa quaestio est, Tert. pudic. 11 in.

    lateinisch-deutsches > discutio

  • 15 sileo

    sileo, uī, ēre (zu Wz. sē (i), nachlassen, gotisch ana-silan, nachlassen, still werden), lautlos-, still sein, schweigen, mit folg. Objekt = in bezug auf etw., von etw. schweigen, etw. verschweigen, I) eig.: 1) v. Pers.: a) ganz absol. od. m. de u. Abl.: silete et tacete, Plaut.: silens ac prope mutum agmen incessisse, Liv.: sedentibus ac silentibus cunctis, Suet.: optimum quemque silere, Liv. – ceteri de nobis silent, Cic.: sileremus de re publica, Cic. – impers., de iurgio siletur, Ter.: silebitur toto iudicio de maximis illius furtis, Cic. ( aber Augustin. de civ. dei 16, 2, 3. p. 124, 24 D.2 jetzt silentium est, s. silentiumno. I, A). – Partiz. silēns, schweigend, schweigsam, still, umbrae silentes (der Verstorbenen), Verg.: u. so animae silentes, Prop., u. sil. populus, Claud. – subst., silentes, die Schweigenden, α) = die Toten in der Unterwelt, rex silentum (v. Pluto), Ov. u. Claud.: sedes silentum, Ov.: concilium silentum, Verg.: pia turba silentum, Val. Flacc.: umbrae silentum, Ov.: coetus silentum, Lucan. 6, 513. – β) die Pythagoreer, coetus silentum, Ov. met. 15, 66. – b) m. Acc.: tu hoc silebis, Cic.: ut alia sileam, Oros.: neque te silebo, Liber, Hor.: s. fortia facta, Ov. – im Passiv, res siletur, Cic.: vir neque silendus neque dicendus sine cura, Vell.: quae (tempora) sileri Agricolam non sinerent, von A. zu schweigen, Tac.: sileantur fraudenturve laude suā, Liv. – Partiz. subst., silenda, ōrum, n., zu verschweigende Dinge, Geheimnisse, Mysterien, Liv. 39, 10, 5: verb. arcana et silenda, Curt. 6, 7 (25), 3. – c) m. Infin.: ut sileat verbum facere, Auct. b. Hisp. 3, 7. – 2) von Lebl.: silet aura, silent venti, Colum.: silet aër, Ov.: silet nox, Verg.: silet aequor, Verg., mare, Val. Flacc.: silent immotae frondes, Ov.: materia silens, vom nicht knackenden Holze, Plin. – m. folg. Relativsatz, si chartae sileant quod bene feceris, Hor. carm. 4, 8, 21. – Partiz. silēns, schweigend, schweigsam, ruhig, still, silentes venti, Plin.: sil. nox, Verg.: nocte silente od. silenti, Tibull., Ov. u. Liv.: luna silens, Plin.: silente od. silenti lunā (Ggstz. plenā lunā), Cato u. Plin.: silente caelo, Plin.: silenti agmine, Liv.: aerarium silens (friedlich) et quietum, Plin. pan.: silentes anni, die Jahre des Stillschweigens bei den Pythagoreern, Claud.: vineae silentes, noch nicht ausschlagende, Colum.: u. so surculi, sarmentum, Colum.: silentia ova, in denen die Küchlein sich noch nicht bewegen, Colum. – mit ab u. Abl., dies silens a ventis, ein windstiller, Colum. 4, 29, 5. – m. Acc. neutr. statt des Adv., Bauli magnum silentes, in tiefes Schweigen gehüllte, Symm. epist. 1, 8. – II) übtr., still-, untätig sein, ruhen, feiern, aufhören, a) v. Pers.: silent diutius Musae Varronis quam solebant, Cic.: nec ceterae nationes silebant, Tac.: fixa silet Gradivus in hasta, Val. Flacc. – b) von Lebl.: silent leges inter arma, Cic.: si quando ambitus sileat, Cic.: silent carmina, Lucr.: ne sileret sine fabulis hilaritas, Petron. – / Part. Praes. im Abl. Sing. gew. silente; doch auch silenti, wie Cato r. r. 40 (41), 1. Liv. 23, 35, 18 u.a. Ov. met. 4, 84. – synk. Nom. Plur. silenta (loca), Laev. fr. 15 M. ( bei Gell. 19, 7, 7): synkop. Genet. Plur. silentum, Verg. Aen. 6, 432 u. catal. 11, 46. Ov. met. 5, 356 u.a. Prop. 3, 12, 33.

    lateinisch-deutsches > sileo

  • 16 Gesellschaft

    Gesellschaft, I) Verbindung: a) übh.: societas. – miteinander in G. leben, congregatos esse (bes. v. Tieren); societatem caritatis coisse inter se (eine Vereinigung zu gegenseitiger Liebe eingegangen sein, v. Menschen). – b) Begleitung. Umgang etc.: convictus (das Zusammenleben). – in G. von jmd., in jmds. G., cum alqo (im Zusammensein mit jmd., z.B. cenare); comitante od. comite alqo (injmds. Begleitung, Geleit). – jmdm. G. leisten, esse cum alqo (bei ihm sein); alqm comitari. alci comitem se addere od. adiungere (jmd. begleiten, sich zu seinem Begleiter machen): jmds. G. fliehen, alcis aditum sermonemque defugere: jmds. G. suchen, alqm assectari. – gute G., honestiorum convictus; honesti. honestiores (meton. = die ehrbaren Leute); homines eruditi (melon. = gebildete Leute): schlechte G., malorum convictus; mali (meton. = die Schlechten): in guter G. speisen, inter honestos cenare. – Sprichw., böse G. verdirbt gute Sitten, malignus comes quamvis candido et simplici rubiginem suam affricat (Sen. ep. 7. § 7) – II) Verbindung mehrerer zu einem gemeinsamen Zweck: a) in eng. Bed.: α) eig.: societas (bes. um etwas gemeinschaftlich zu betreiben, von Gelehrten-, Handels-u. Aktiengesellschaften). – sodalitas (Brüderschaft oder Verbindung von Genossen, z.B. in Rom von gewissen Priestern). – factio (eine G., die eine Partei für sich bildet, bes. in schlechter Absicht). – collegium (eine Korporation, z.B. der Kaufleute, Handwerker, Priester etc.). – mit jmd. in G. treten, societatem cum alqo facere, inire, coire (übh.); rationem communicare cum alqo (mit jmd. gemeinschaftliche Sache machen); res rationesque iungere cum alqo (in Geschäftsverbindung [1094] treten); societatem contrahere cum alqo (eine Handelsverbindung mit jmd. eingehen): in G. (Kompanie) mit jmd. getreten sein, re ac ratione cum alqo coniunctum esse: jmd. in eine G. aufnehmen, alqm in societatem assumere oder ascribere (übh.); alqm in collegium cooptare (in eine Korporation durch Wahl). – β) meton., für die verbundenen Personen selbst: socii (Handelsgenossen). – grex (Bande, z.B. Schauspieler). – b) in weit. Bed., die menschliche G., societas humana od. hominum od. generis humani: die bürgerliche G., societas civilis; civitas (die Bürgerschaft, der Staat). – III) die Gesamtheit der zu einem Zweck versammelten Personen: coetus. conventus (Versamm lung von Leuten übh., z.B. matronarum: u. celeberrimus [sehr zahlreiche] virorum feminarumque od. mulierumque). – circulus (gesellschaftl. Kreis, der auf der Straße oder in den Häusern zusammentritt). – consessus (Versammlung, die zu einem Zwecke zusammensitzt). – sessiuncula (Sitzung, um etwas zu verhandeln; verb., circulos et sessiunculas consectari). – sodalicium (Versamm lung von Genossen zum Schmause, Kränzchen; bes. eine geheime, zu Verschwörung, zu geheimem Gottesdienst etc.). – convivium (wörtl. ein Zusammenleben = eine G., in der gegessen und getrunken wird). – cena oder eine kleine, cenula. (ein geselliges Mahl übh.). – zahlreiche G., frequentia. celebritas (sofern sie sich an einem Orte befindet): in G. kommen, in circulum venire: in keine G. gehen, alle G. meiden, vitare coetus; hominum conventus (od. bl. homines) fugere; se abstinere congressu hominum: die Gesellschaften verbieten, convivia coetusque (z.B. ingenuorum) fieri vetare.

    deutsch-lateinisches > Gesellschaft

  • 17 Zusammenkunft

    Zusammenkunft, congressio. congressus (das freundliche Zusammengehen, -kommen, die gesellige Zusammenkunft). – conventus (die Zusammenkunft als Versammlung zu jedem beliebigen Zweck, z.B. celeberrimus virorum mulierumque). – coetus (zu geselligem od. politischem Zweck zusammengekommene Menge). – der Ort der Z., conveniendi locus; locus, quo od. in quem conveniunt; locus, in quem coëunt oder coitur. – nächtliche Zusammenkünfte mit jmd. haben, congressus od. coetus nocturnos cum alqo habere od. facere: die heimlichen Zusammenkünfte aufgeben, clam inter se convenire desistere.

    deutsch-lateinisches > Zusammenkunft

  • 18 obscuro

    obscūro, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] obscurcir, rendre obscur. [st2]2 [-] rendre sourd (un son), assourdir. [st2]3 [-] rendre obscur, rendre peu clair, rendre peu net. [st2]4 [-] laisser dans l'ombre, faire oublier, éclipser, atténuer, affaiblir, supprimer; cacher, voiler, empêcher de discerner, envelopper.    - obscurari, Cic. de Or. 2, 95: s’obscurcir, s’effacer, disparaître.    - obscurata vocabula, Hor.: mots tombés en désuétude.    - nulla nox tenebris obscurare coetus nefarios potest, Cic. Cat. 1, 3, 6: aucune nuit ne peut dissimuler dans ses ténèbres tes assemblées criminelles.    - obscurare litteram, Cic.: prononcer indistinctement une lettre.
    * * *
    obscūro, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] obscurcir, rendre obscur. [st2]2 [-] rendre sourd (un son), assourdir. [st2]3 [-] rendre obscur, rendre peu clair, rendre peu net. [st2]4 [-] laisser dans l'ombre, faire oublier, éclipser, atténuer, affaiblir, supprimer; cacher, voiler, empêcher de discerner, envelopper.    - obscurari, Cic. de Or. 2, 95: s’obscurcir, s’effacer, disparaître.    - obscurata vocabula, Hor.: mots tombés en désuétude.    - nulla nox tenebris obscurare coetus nefarios potest, Cic. Cat. 1, 3, 6: aucune nuit ne peut dissimuler dans ses ténèbres tes assemblées criminelles.    - obscurare litteram, Cic.: prononcer indistinctement une lettre.
    * * *
        Obscuro, obscuras, pen. prod. obscurare. Cic. Obscurcir, Faire obscur.
    \
        Neque est dissimulandum, quod obscurari non potest. Cic. Qu'on ne scauroit cacher.
    \
        Omnia illa quae bona tu vocas, necesse est obscurari, et non apparere, et in virtutem tanquam in solis radios incurrere. Cic. Qu'on n'en face compte.
    \
        Obscurat magnitudinem periculi lucrum. Cic. Cache, et fait qu'on ne le veoit point.
    \
        Obscurare et Celebrare, contraria. Sallust. Faire qu'une personne n'ait aucun bruit.

    Dictionarium latinogallicum > obscuro

  • 19 silens

    sĭlens, entis part. prés. de sileo. [st2]1 [-] qui se tait, silencieux; où l'on se tait. [st2]2 [-] oisif, inerte, inactif.    - umbrae silentes, Virg. En. 6: les ombres silencieuses, les morts.    - silentes, ĭum (poét. um), m.: les morts, les mânes.    - rex silentum, Ov. M. 5: le roi des ombres (Pluton).    - silentum sedes, Ov. M. 15: le séjour des morts.    - anni silentes, Claud.: les (cinq) années de silence (imposées aux disciples de Pythagore).    - coetus silentum, Ov. M. 15: la réunion des silencieux (des disciples de Pythagore).    - lunā silenti, Cato, R. R. 29: à l'époque où la lune ne brille plus, à la fin du mois.    - dies silens a ventis, Col. 4: journée sans vent.
    * * *
    sĭlens, entis part. prés. de sileo. [st2]1 [-] qui se tait, silencieux; où l'on se tait. [st2]2 [-] oisif, inerte, inactif.    - umbrae silentes, Virg. En. 6: les ombres silencieuses, les morts.    - silentes, ĭum (poét. um), m.: les morts, les mânes.    - rex silentum, Ov. M. 5: le roi des ombres (Pluton).    - silentum sedes, Ov. M. 15: le séjour des morts.    - anni silentes, Claud.: les (cinq) années de silence (imposées aux disciples de Pythagore).    - coetus silentum, Ov. M. 15: la réunion des silencieux (des disciples de Pythagore).    - lunā silenti, Cato, R. R. 29: à l'époque où la lune ne brille plus, à la fin du mois.    - dies silens a ventis, Col. 4: journée sans vent.
    * * *
        Silentes. Ouid. Les trespassez.
    \
        Caelum silens. Plin. Un temps serein.
    \
        Anni silentes. Claud. Les cinq ans que les nouveaulx disciples de Pythagoras se taisoyent, seulement escoutants la doctrine de leur maistre, Les ans de silence.
    \
        Dies silens a ventis. Columel. Auquel ne fait aucun vent, Point venteux.
    \
        Flos silens. Columel. La fleur qui n'est encore espanie.
    \
        Luna silens. Plin. Quand il ne fait point de lune.
    \
        Luci silentes. Sil. Forest où l'on n'oyt aucun bruit.
    \
        Spiritus silentis dies. Colum. Un jour qui ne fait point de vent.
    \
        Surculi silentes. Columel. Qui ne bourgeonnent point.
    \
        Venti silentes. Columel. Qui se tiennent coy, et ne ventent point.
    \
        Vineae silentes. Columel. Qui ne bourgeonnent point encore.
    \
        Vmbrae silentes. Virgil. Les ames des trespassez.

    Dictionarium latinogallicum > silens

  • 20 socio

    sŏcĭo, āre, āvi, ātum [socius] - tr. - [st1]1 [-] faire partager, mettre en commun.    - sociare suum regnum cum aliquo, Cic. Rep. 2, 13: partager son trône avec qqn.    - sociare cubilia cum aliquo, Ov. M. 10, 635: partager son lit avec qqn.    - sociatus labor, Ov. M. 8, 546: travail pris en commun. [st1]2 [-] former en association, associer, mettre ensemble.    - coetus utilitatis communione sociatus, Cic. Rep. 1, 39: réunion fondée sur la communauté des intérêts. --- cf. Cic. Rep. 6,13.    - omne genus hominum sociatum inter se esse, Cic. Leg. 1, 32: que tout le genre humain forme une société. [st1]3 [-] joindre, unir.    - sociare vim rerum cum exercitatione, Cic. de Or. 3, 131: allier la masse des connaissances à la pratique de l'homme d'état.    - se sociare alicui vinclo jugali, Virg. En. 4, 16: s'unir à qqn par le lien conjugal.    - verba socianda chordis, Hor. O. 4, 9, 4: paroles qui doivent être alliées à la lyre.    - sociare aliquem domo, Virg.: donner l'hospitalité à qqn.    - sociare parricidium, Just. 10, 1, 6: se liguer pour commettre un parricide.
    * * *
    sŏcĭo, āre, āvi, ātum [socius] - tr. - [st1]1 [-] faire partager, mettre en commun.    - sociare suum regnum cum aliquo, Cic. Rep. 2, 13: partager son trône avec qqn.    - sociare cubilia cum aliquo, Ov. M. 10, 635: partager son lit avec qqn.    - sociatus labor, Ov. M. 8, 546: travail pris en commun. [st1]2 [-] former en association, associer, mettre ensemble.    - coetus utilitatis communione sociatus, Cic. Rep. 1, 39: réunion fondée sur la communauté des intérêts. --- cf. Cic. Rep. 6,13.    - omne genus hominum sociatum inter se esse, Cic. Leg. 1, 32: que tout le genre humain forme une société. [st1]3 [-] joindre, unir.    - sociare vim rerum cum exercitatione, Cic. de Or. 3, 131: allier la masse des connaissances à la pratique de l'homme d'état.    - se sociare alicui vinclo jugali, Virg. En. 4, 16: s'unir à qqn par le lien conjugal.    - verba socianda chordis, Hor. O. 4, 9, 4: paroles qui doivent être alliées à la lyre.    - sociare aliquem domo, Virg.: donner l'hospitalité à qqn.    - sociare parricidium, Just. 10, 1, 6: se liguer pour commettre un parricide.
    * * *
        Socio, socias, sociare. Liu. Accompaigner, Associer, Conjoindre.
    \
        Vrbe et domo sociare aliquem. Virgil. Le faire participant de sa ville et de sa maison, Le loger.
    \
        Cubilia sociare cum aliquo. Ouid. Coucher avec luy.
    \
        Curas sociare. Valer. Flac. Communiquer de ses soulcis avec aucun, et en deviser avec luy.
    \
        Iuuencos sociare imposito aratro. Stat. Accoupler.
    \
        Gaudia sociare cum aliquo. Tibul. Se resjouir avec luy.
    \
        Vires sociarunt. Sil. Ont assemblé et mis en un leurs forces et armees.

    Dictionarium latinogallicum > socio

См. также в других словарях:

  • Coetus — (lat.), Versammlung …   Pierer's Universal-Lexikon

  • coetus — index company (enterprise), congregation Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Coetus der reformierten Prediger Ostfrieslands — Die Neue Kirche in Emden, seit 1544 Tagungsort des Coetus der reformierten Prediger Ostfriesland Der Coetus (lat. Versammlung, Zusammentreffen) der reformierten Prediger Ostfrieslands ist die Zusammenkunft der Prediger. Er gilt als die älteste… …   Deutsch Wikipedia

  • Coetus Internationalis Patrum — Der Coetus Internationalis Patrum oder kurz Coetus war eine lose Vereinigung konservativer Kräfte während des Zweiten Vatikanischen Konzils. Dem Coetus gehörten circa 250 Mitglieder an, unter anderen die Kardinäle Giuseppe Siri, Arcadio María… …   Deutsch Wikipedia

  • Coetus Internationalis Patrum — The Coetus Internationalis Patrum (Latin for International Group of Fathers) was a study group of the conservative minded bishops at the Second Vatican Council. The members included prelates such as Cardinals Francis Spellman,[citation needed]… …   Wikipedia

  • Coetus Internationalis Patrum — Le Coetus Internationalis Patrum était un groupe de travail réunissant des participants au concile Vatican II. Mgr Marcel Lefebvre supérieur général des spiritains (France), Antonio de Castro Mayer, évêque de Campos (Brésil), de Proenca Sigaud,… …   Wikipédia en Français

  • Coetus Internationalis Ministrantium — Der Coetus Internationalis Ministrantium (lat. Internationale Ministrantenvereinigung, C. I. M.) ist ein Zusammenschluss diözesaner Beauftragter für die Ministrantenarbeit in der römisch katholischen Kirche. Nach einer vorbereitenden Begegnung im …   Deutsch Wikipedia

  • CANONICORUM Coetus — cum ex primaeva institutione, nihil aliud, quam Collegia et Scholae fuerint, de Collegiorum origine ista hîc praelibauda duximus. Eam ab ovo exorsus arcessit Franc. Burmannus Orat. de Collegus, a diversissimo fratrum pari, Habele et Caino; Illô… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • COETES ET Coetus — Graec Κοίτης et Κοῖτος, libertus Veri Imperatoris apud Capitolin. a Marco Imperatore sub specie honoris remotus. Coeti mentio in veter. Inscr. Vide Salmas. ad Capitolin. c. 9 …   Hofmann J. Lexicon universale

  • NOCTURNI Coetus — ad sacra convenientium, Virorum Mulierumque, ordinariiin Ecclesia, non occurrunt, apud Scriptores. Namque et Christus erat diurnis temporibus (τὰς ἡμέρας) in Templo docens: noctibus vero exiens diversabatur in monte. Et totus populus mane… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Cœtus Internationalis Patrum — Coetus Internationalis Patrum Le Coetus Internationalis Patrum était un groupe de travail réunissant des participants au concile Vatican II. Mgr Marcel Lefebvre supérieur général des spiritains (France), Antonio de Castro Mayer, évêque de Campos… …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»